Elden Ring: Shadow of the Erdtree Preview – Meesterwerk van Miyazaki (2024)

Elden Ring: Shadow of the Erdtree is een liefdesbrief van regisseur Miyazaki-san richting de trouwe volgelingen van de game. De enorme DLC pakt precies wat de game zo goed maakt en bouwt verder daarop voort. Dit zagen we eerder op soortgelijke wijze al gebeuren met een andere FromSoftware-game: Dark Souls III, maar in Elden Ring gebeurt dat nog op een veel grotere schaal. Elden Ring was al een meesterwerk en Shadow of the Erdtree biedt nog meer verdieping, zodat je weer honderden uren jezelf kunt verliezen in de destructieve wereld die FromSoftware zo prachtig heeft ontworpen.

Sinds Elden Ring in 2022 verscheen heeft het de game-industrie in zijn greep. Zelden heb ik een singleplayer game gezien die zo lang het ene succes aan het andere wist te rijgen. Bijna 2,5 jaar later spelen nog steeds bijna honderdduizend mensen de game op Steam. Het is een baanbrekende game geweest, die voor mijzelf de lat veel hoger heeft gelegd voor open wereld games. Je zou kunnen stellen dat er een wereld voor én na Elden Ring is, doordat je iedere game met een open wereld standaard zal vergelijken met de titel van FromSoftware. Zelfs andere ontwikkelaars zullen de komende tijd games blijven maken met Elden Ring in het achterhoofd. Gamers willen niet meer alles voorgekauwd krijgen met behulp van een map die vol zit met iconen en aanwijzingen, ze willen zelf de controle over hun avontuur.

Naast kwaliteit levert FromSoftware dat ook nog eens in moordend tempo. Met Shadow of the Erdtree zijn ze ongeveer twee jaar bezig geweest. Een van de eerste dingen die we tijdens de previewsessie te horen krijgen is een verontschuldiging dat het zo lang heeft geduurd. Wat mij betreft totaal niet erg. Het spreekt juist voor een ontwikkelaar als ze alle tijd nemen die nodig is om een goed product af te leveren. Daarbij gaan er verhalen rond dat deze uitbreiding weleens net zo groot kan zijn als Dark Souls III. Het definitieve antwoord daarop heb ik niet ontdekt tijdens de drie uur durende speelsessie, maar het is zeker dat Shadow of the Erdtree gigantisch is.

De grootste uitbreiding ooit voor een game van FromSoftware.

Shadow of the Erdtree wordt door uitgever Bandai Namco de grootste uitbreiding ooit genoemd. Het team van FromSoftware is helaas niet zelf aanwezig omdat ze nog druk aan het werk zijn om de puntjes op de i te zetten, geheel begrijpelijk. Shadow of the Erdtree is volgens de makers namelijk de grootste uitbreiding ooit voor een game van FromSoftware. Een ieder die Ashes of Ariandel of The Ringed City heeft gespeeld als voortzetting op Dark Souls III, weet dat dit heel wat zegt. Shadow of the Erdtree bevat meer dan tien grote eindbazen, heel wat kleinere bazen, vier nieuwe speelstijlen en meer dan honderd nieuwe wapens. Maak je borst dus maar nat, want Shadow of the Erdtree heeft genoeg in huis om spelers aan alle kanten te verrassen. Een van die nieuwe speelstijlen is bijvoorbeeld martial arts, waarmee je zelfs de grootste bazen omver kunt proberen te krijgen met je vuisten.

Wereld vol gevaren

Zoals gezegd konden we ongeveer drie uur met deze preview build aan de slag, waarbij we de keuze hadden uit drie verschillende builds: Warrior, Knight en Sorcerer. Nu heb ik de afgelopen maanden geen Elden Ring meer gespeeld sinds het behalen van de Platinum trophy, waardoor ik de eerste tien minuten weer even warm moest draaien. Ik begon als Sorcerer om uiteindelijk uit te wijken naar Knight en vervolgens kwam ik toch weer bij Sorcerer terecht. Ik heb de base game ook doorlopen als Sorcerer en met name de combinatie met Dexterity (waarbij je wat snellere wapens gebruikt zoals een katana) ligt mij wel.

Na het kiezen van een class krijgen we eerst nog een klein stukje verhaal te horen. Je begint na het verslaan van Radahn en Mohg, Lord of Blood, met de DLC door het ei aan te raken waar Miquella in zit. Miquella is in de uitbreiding gevlucht naar The Land of Shadow. Dit is ook direct het gebied waar Shadow of the Erdtree zich afspeelt. Hoewel onze preview zich in een enigszins afgesloten gebied binnen deze wereld afspeelde konden we wel verschillende kanten op, waardoor hetzelfde gevoel van vrijheid als in de base game wel degelijk aanwezig was. Uiteindelijk kwam je dan wel op een soort kruispunt terecht waar je kon kiezen of je af wilde reizen naar Belurat, Castle Settlement of Castle Ensis.

De sfeer van Shadow of the Erdtree deed me denken aan Dark Souls III.

De routes die ik kon bewandelen in Shadow of the Erdtree gaven mij even het gevoel alsof ik weer voor het eerst door de wereld van Dark Souls III wandelde. Met name de sfeer van Shadow of the Erdtree deed me heel erg denken aan Dark Souls III, voor mij nog altijd de beste game uit de Dark Souls-reeks. Het lijkt er namelijk op dat de wereld weer een stuk meer met elkaar verbonden is, zoals we dat ook gewend waren in Dark Souls. De wereld ziet er daarbij prachtig uit, maar zit tegelijkertijd vol met gevaren. Je weet niet wat er gaat komen en dat zorgt ervoor dat we alleen maar meer willen zien van The Land of Shadow.

Het topje van de ijsberg

Zodra we ons een weg hebben gebaand door de schorpioenen en schaduwmonsters van Belurat, Castle Settlement, komen we aan bij een eindbaas die geïnspireerd lijkt te zijn op een traditionele Chinese leeuwendans. Het eerste beeld van Divine Beast Dancing Lion, zoals hij heet, is angstaanjagend en doet wat denken aan Ludwig, The Holy Blade uit Bloodborne. Het gevecht is alleen in niets hetzelfde. Het biedt meer diepgang en uitdaging dan de gevechten uit de base game, maar uiteindelijk kom je er met een beetje geduld wel. Het is pas de eerste baas die we tegen zullen komen in de uitbreiding, maar het niveau ligt direct al torenhoog. Zodra er in de ruimte van de previewsessie een baas wordt verslagen dan galmt er luid gejuich en dat is precies zoals het hoort in een game van FromSoftware.

Het instapniveau van de uitbreiding ligt direct al een stuk hoger dan de base game en dat is eigenlijk wel wat ik had verwacht. Zo nu en dan word ik nog wel verrast, maar over het algemeen is Shadow of the Erdtree tot nu toe precies zoals ik voor me zag. Toch hebben we pas het topje van de ijsberg gezien en dat smaakt heel erg naar meer. Zo hebben we tijdens onze speelsessie van drie uur nog niet eens de kans kunnen grijpen om het op te nemen tegen de tweede baas die onderdeel was van deze versie van de game. Van wat ik bij andere spelers zag kwamen hier weer compleet andere mechanics bij kijken.

Zo is Shadow of the Erdtree uiteindelijk een soort meesterproef, waarbij je moet zien dat je ieder aspect van de game volledig onder controle hebt. Ondertussen komen we veel meer te weten over de intrigerende lore van de game en lijkt FromSoftware ook beter te worden in het zelf vertellen van verhalen. Natuurlijk is dit pas het begin van dit nieuwe hoofdstuk en zijn we ontzettend benieuwd wat voor verrassingen regisseur Hidetaka Miyazaki nog meer voor ons in petto heeft. Vooralsnog lijkt alles erop te wijzen dat FromSoftware aan de hand van Miyazaki een nieuw meesterwerk weet af te leveren. Mijn verwachtingen waren van tevoren torenhoog en het lijkt erop dat de DLC deze verwachtingen meer dan waar gaat maken.